กระดังงาเกรียมไฟ – ไววิทย์

ไฟในมือติดไปที่บุหรี่
จากนาทีผ่านไปเป็นชั่วโมง
ปิดประตูเบียดตัวนั่งลง
ก่อนโก้งโค้งให้บริการ

เอาเรือนกายออกไปแลกเงินตรา
เพียงราคาผักไม้ในจาน
กลัดหน้าอกติดเบอร์รอขาน
ผ่านคุณท่านหน้าตู้กระจก

ไฟในเมืองแต่งดวงเริ่มสว่าง
เงาลางๆร่างเรือนนี้ก็ปรากฏ
ต่างแสดงแกล้งไปในตัวบท
ดอกไม้สดยามนี้มีราคา

ทำทุกทางร่างกายนี้ตามสั่ง
น้ำตาหลั่งอาบนองต้องเบือนหน้า
ดั่งอุทิศชีวิตเป็นนาวา
แล่นตามลมของกามาทุกค่ำคืน

เป็นไม้งามให้กระรอกเจาะ
เป็นเพราะความจำเป็น
เงินต้องใช้ในยามลำเค็ญ
ไม่กินไม่เที่ยวหรอกหนา
กระดังงาต้องมาลนไฟ
ให้ชายหมื่นชายโลมไล้กายา
เป็นนางโลม เป็นแม่ค้า
จนกระดังงาเกรียมไฟ

( ดนตรี )

จนเพียงเงินแต่เธอไม่จนใจ
จนเรือนกายแต่เธอไม่จนตรอก
ใครจะหมิ่นจะเมินว่ากระจอก
เก็บงำความช้ำชอกไม่บอกใคร

ดอกไม้งามถึงยามร่วงโรยรา
ตามเวลาที่มันล่วงเลยไป
ผลัดใบเก่า ผลิใบใหม่
กับความใคร่ที่ไร้ราคา

เป็นไม้งามให้กระรอกเจาะ
เป็นเพราะความจำเป็น
เงินต้องใช้ในยามลำเค็ญ
ลูกชายกำลังศึกษา
กระดังงาต้องมาลนไฟ
ให้ชายหมื่นชายโลมไล้กายา
เป็นนางโลม เป็นแม่ค้า
จนกระดังงาเกรียมไฟ

เป็นไม้งามให้กระรอกเจาะ
เป็นเพราะความจำเป็น
เงินต้องใช้ในยามลำเค็ญ
ไม่กินไม่เที่ยวหรอกหนา
กระดังงาต้องมาลนไฟ
ให้ชายหมื่นชายโลมไล้กายา
เป็นนางโลม เป็นแม่ค้า
จนกระดังงาเกรียมไฟ

เป็นนางโลม เป็นแม่ค้า
จนกระดังงาเกรียมไฟ