เจ็บคูณเจ็บ – ปราง ปรางทิพย์

แพ้.. ตั้งแต่ฮู้ว่าอ้ายนั้นไปกับใคร
ความเสียใจยังบ่เลือนหายภาพจำยังฟ้อง
ความรู้สึกของน้องทำได้แค่เพียงร่ำร้อง
จากนาทีที่อ้ายเอ่ยลาคำนั้น ดับฝันปานฝนตกใส่

ขี้ถ่านไฟ มันกะดับ ละลายกลายเป็นขี้เถ้า
อ่อนแรงแทงใจ ผู้พ่ายแพ้ ยับเยิน.. เกินใจสิทน

ความเจ็บคูณนาที คูณวินาทีตั้งแต่อ้ายถิ่มไป
เจ็บแฮงมันเกินทนได้.. หัวใจบ่แม่นก้อนหิน
ความเจ็บคูณเวลา คูณหยดน้ำตา ที่มันรินไหล
อาบใจของน้องคนแพ้..
ที่มันอ่อนแอ บ่นานสุดท้ายก็คงสิ้นใจ 

จักสิไปลี้ ไปซ่อนอยู่ไส
ฝืนหัวใจลืมอ้ายบ่ได้สิตายเจ้าของ
ความฮู้สึกสุดท้าย มันทำได้แค่เพียงร้ำร้อง
จากนาทีที่อ้ายเอ่ยคำลานั้น
ดับฝันปานฝนตกใส่

ขี้ถ่านไฟ มันกะดับ ละลายกลายเป็นขี้เถ้า
อ่อนแรงแทงใจ ผู้พ่ายแพ้ ยับเยิน.. เกินใจสิทน

ความเจ็บคูณนาที คูณวินาทีตั้งแต่อ้ายถิ่มไป
เจ็บแฮงมันเกินทนได้.. หัวใจบ่แม่นก้อนหิน
ความเจ็บคูณเวลา คูณหยดน้ำตา ที่มันรินไหล
อาบใจของน้องคนแพ้..
ที่มันอ่อนแอ บ่นานสุดท้ายก็คงสิ้นใจ

( ดนตรี )

ขี้ถ่านไฟ มันกะดับ ละลายกลายเป็นขี้เถ้า
อ่อนแรงแทงใจ ผู้พ่ายแพ้ ยับเยิน.. เกินใจสิทน

ความเจ็บคูณนาที คูณวินาทีตั้งแต่อ้ายถิ่มไป
เจ็บแฮงมันเกินทนได้.. หัวใจบ่แม่นก้อนหิน
ความเจ็บคูณเวลา คูณหยดน้ำตา ที่มันรินไหล
อาบใจของน้องคนแพ้..
ที่มันอ่อนแอ บ่นานสุดท้ายก็คงสิ้นใจ

ความเจ็บคูณนาที คูณวินาทีตั้งแต่อ้ายถิ่มไป
เจ็บแฮงมันเกินทนได้.. หัวใจบ่แม่นก้อนหิน
ความเจ็บคูณเวลา คูณหยดน้ำตา ที่มันรินไหล
อาบใจของน้องคนแพ้..
ที่มันอ่อนแอ บ่นานสุดท้ายก็คงสิ้นใจ