เก็บซ่อน – พั้นช์ วรกาญจน์

ขอโทษที่ฉันเก็บซ่อน ความเป็นจริง เอาไว้ต่อไปไม่ไหว
ร้องไห้จนฟูมฟาย ทำให้เธอรำคาญใจ เก็บอาการไม่อยู่
ขอโทษที่ฉันเก็บซ่อน ความเป็นจริง เอาไว้ต่อไปไม่อยู่
เกินที่มันจะทนดูอย่างนั้นโดยไม่เสียใจ

( ดนตรี )

ฉันควรดีใจใช่ไหม ที่เห็นเธอนั้นมีความสุข
อยู่กับเขาคนหนึ่ง คนนั้นที่เธอบอกว่ารักเขาทั้งหัวใจ
นั่งมองดูเธอและเขา ช่างเหมือนในวันนั้นของสองเรา
เธอมีคนรักและห่วง เค้ารักและห่วง และเค้าหวงเธอทั้งหัวใจ

แต่ทำไมน้ำตาของฉัน มันจึงไหลออกมาไม่รู้ตัว
เพราะอะไร นี่ฉันดีใจจนร้องไห้ หรือฉันเสียใจ

ขอโทษที่ฉันเก็บซ่อน ความเป็นจริง เอาไว้ต่อไปไม่ไหว
ร้องไห้จนฟูมฟาย ทำให้เธอรำคาญใจ เก็บอาการไม่อยู่
ขอโทษที่ฉันเก็บซ่อน ความเป็นจริง เอาไว้ต่อไปไม่อยู่
เกินที่มันจะทนดูอย่างนั้นโดยไม่เสียใจ

( ดนตรี )

แต่ทำไมน้ำตาของฉัน มันจึงไหลออกมาไม่รู้ตัว
เพราะอะไร นี่ฉันดีใจจนร้องไห้ หรือฉันเสียใจ

ขอโทษที่ฉันเก็บซ่อน ความเป็นจริง เอาไว้ต่อไปไม่ไหว
ร้องไห้จนฟูมฟาย ทำให้เธอรำคาญใจ เก็บอาการไม่อยู่
ขอโทษที่ฉันเก็บซ่อน ความเป็นจริง เอาไว้ต่อไปไม่อยู่
เกินที่มันจะทนดูอย่างนั้นโดยไม่เสียใจ

ขอโทษที่ฉันเก็บซ่อน ความเป็นจริง เอาไว้ต่อไปไม่ไหว
ร้องไห้จนฟูมฟาย ทำให้เธอรำคาญใจ เก็บอาการไม่อยู่
ขอโทษที่ฉันเก็บซ่อน ความเป็นจริง ที่ใครต่อใครไม่รู้
เกินที่มันจะทนดูอย่างนั้นโดยไม่เสียใจ..ฮู้ว..ฮู…