หันมาแหน่น้า – ตั๊กแตน ชลดา

โอย.. อีหล่าคำแพงเอย
เฮ็ดจังได๋สิได้เจ้าคืนมา
โอย.. อีหล่าคนงามเอย
กลับคืนมาหาอ้ายสิได้บ่
เฮ็ดจังได๋น้อ เจ้าจั่งสิบ่รังเกียจ
เว้าจังได๋น้อ เจ้าจั่งสิเซาเคียด
เจียดเวลาให้เว้าแหน่ได้บ่
โอละน้อ นางเอย..

ใจมันยังฮัก ตั้งแต่เจ้าบ่เคยห่างหาย
มันยังอยู่บ่ได้คันชีวิตอ้าย.. บ่มีเจ้า

ตอนเฮ็ดเจ้าเป็นหยังบ่คิด
สิมารู้สึกผิดเจ้าสิไปจังได๋
ตอนนั้นตอนที่ข่อยยังอยู่ เจ้าก็ทำบ่สนใจ
เฮ็ดให้ข่อยเจ็บซ้ำๆ
ผิดมาจักครั้งข่อยยังให้อภัย
มื่อนี้ที่ข่อยทนบ่ไหว
สิมารั้งข่อยไว้นั้นแปลว่าหยัง
ฝันไปโลดว่าข่อยสิกลับไปหาเจ้า
ฝันไปโลดว่าข่อยสิกลับไปมีเขา
อยู่จั่งซี้ข่อยกะบ่ได้เหงา
โอ้ละน้อบ่หันไปดอกเด้อ..

คิด..ว่าหลูโตนอ้ายเถาะ
เห็นใจอ้ายแหน่เน๊าะน้องหล่า
คิด.. ว่าหลูโตนอ้ายสา
ที่ผ่านมาให้ลืมมันโลด
อ้ายรู้ว่าอ้ายผิด อ้ายกะอยากสิขอโทษ
โอย..ได้โปรด หันมาแหน่น้า

โอย..ได้โปรด หันมาแหน่น้า..